Czy dieta wegańska może mieć zastosowanie w sporcie? Czy weganizm upośledza wydolność sportową?
Z każdym kolejnym rokiem dieta wegańska czy też wegetariańska staje się coraz bardziej popularna. Nic dziwnego, że ten sposób żywienia zyskuje coraz więcej sympatyków również pośród biegaczy.
W środowisku sportowym istnieją sprzeczne wypowiedzi na temat możliwości stosowanie diety wegańskiej w sporcie. Z jednej strony są zwolennicy konwencjonalnej diety – mięsożercy oraz przeciwnicy spożywania produktów mięsnych i pochodzenia zwierzęcego (zdecydowanie mniejsza grupa osób).
Grupa pierwsza często głosi, że nie jest możliwe osiąganie bardzo dobrych rezultatów sportowych przy eliminacji produktów mięsnych oraz odzwierzęcych. Z kolei druga jest zupełnie przeciwna. Kto ma rację? A może racja leży pośrodku?
Zapraszam do lektury!
Czy weganizm upośledza wydolność fizyczną — sprawdzamy literaturę.
Ostatnia publikacja, jaką czytałem na temat jest jednoznaczna i wydaje się rozstrzygać spór. Przynajmniej w kontekście sportu wytrzymałościowego, jakim są biegi długodystansowe.
Badacze zrekrutowali do badania 98 biegaczy długodystansowych, 54 znajdujących się na diecie konwencjonalnej oraz 44 będących na diecie wegańskiej.
Zawodników poddano testom w warunkach laboratoryjnych takim jak: test wydolnościowy na cykloergometrze oraz badania antropometryczne (wiek, waga, wzrost itp. ).
Czy weganizm upośledza wydolność fizyczną — wyniki eksperymentu.
Na podstawie przeprowadzonego badania badacze otrzymali następujące wyniki:
— u grupy biegaczy na diecie wegańskiej stwierdzono niższe BMI ( 1,3 kg/m2).
— grupa „weganów” była lżejsza średnio o 3,5 kg.
— średnie obwody „weganów” były niższe o około 0,9 cm i 1,1 kolejno dla łydki i uda.
— średnia wygenerowana moc w teście wydolności na cykloergometrze nie różniła się statystycznie.
— Próg beztlenowy oraz pomiary wartości tętna, VO2max na progu beztlenowym nie różniły się statystycznie.
— całkowity wynik pochłaniania tlenu VO2max w obydwu grupach był podobny, natomiast wynik przeliczony na masę ciała był wyższy w grupie „wegan” z racji niższej masy ciała.
Czy weganizm upośledza wydolność fizyczną — wnioski.
Uzyskane wyniki eksperymentu jednoznacznie umożliwiły sformułowanie poniższych wniosków:
— Na diecie wegańskiej biegacze osiągają podobną wydolność jak biegacze na diecie konwencjonalnej ( spożywający mięso).
— Biegacze na diecie wegańskiej posiadają niższą masę ciała, niższe obwody łydek oraz ud co w przypadku biegów długodystansowych może mieć pozytywne znaczenie.
— Biegacze obydwu grup charakteryzują się niskim poziomem tkanki tłuszczowej.
Na podstawie tego badania jesteśmy w stanie powiedzieć, że weganizm nie upośledza wydolności fizycznej.
T, może czas zostać weganem?
Jak widzimy sposób odżywiania nie miał wpływu na wyniki uzyskiwane przez biegaczy długodystansowych. Warto wspomnieć jednak, że mówimy tylko i wyłącznie o diecie wegańskiej dobrze zbilansowanej.
Z racji ograniczenia spożywania pokarmów mięsnych i pochodzenia zwierzęcego musimy w szczególności zadbać o prawidłowy poziom białka w organizmie, żelaza czy witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, a także nie zapominać o niewielkich ilościach tłuszczy nasyconych w diecie.
Moim zdaniem dieta wegańska ma prawo bytu w sporcie i przy odpowiednim zbilansowaniu jest tak samo dobra jak diety konwencjonalne. Nie mniej jednak jej stosowanie z mojego punktu widzenia powinno być ograniczone czasowo.
Jako długofalowy schemat odżywiania moim zdaniem, w większości przypadków zawiedzie.
Jeżeli chodzi o sporty sylwetkowe wymagające budowania masy mięśniowej sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Moim zdaniem, tutaj sprawa jest zdecydowanie bardziej utrudniona i budowa oraz utrzymanie dużej masy mięśniowej jest raczej niemożliwa.
Jeżeli potrzebujesz zindywidualizowanego planu treningowo-dietetycznego, który pozwoli Ci zrzucić zbędne kilogramy i osiągnąć perfekcyjną sylwetkę, skontaktuj się ze mną:
Damian Ostrowski Trener Personalny Białystok
Źródło:
- Parol.D i wsp.:Porównanie wydolności i parametrów antropometrycznych pomiędzy biegaczami na diecie wegańskiej i konwencjonalnej. Medycyna sportowa, Volume 34, supplement 1, 2018
